"De intentie van dit schriftje is het oproepen van beelden en herinneringen aan mijn vier compositieleraren. Het is tevens een eerbetoon aan deze vier mensen die me onderwezen, inspireerden en begeleidden in het vak dat ik nu vijftig jaar uitoefen"

Mijn leermeesters is een uitgave van Uitgeverij Van Kemenade. (2013)

Citaat:
"Johannes Harthoorn (1870-1951): Tegen vieren begonnen wij uit te kijken of we in de bocht van de weg, langs de boerderij van Verlare, onze muziekleraar al zagen komen aanlopen. Johannes Harthoorn was zijn naam. Handelaar in piano's, harmoniums, blaasinstrumenten, goud en zilver. Hij was geboren in 1870 in het dorp Baarsdorp op het eiland Zuid-Beveland, in de provincie Zeeland. In zijn eerdere beroepsleven was Harthoorn 'schotter': iemand die in opdracht van de veeboeren de weiden controleerde op te water geraakt vee. Hij maakte op zijn weidetochten gebruik van een polsstok om over de sloten te springen om zodoende van de ene wei in de andere te komen.
Meneer Harthoorn was toen hij bij ons thuis kwam in mijn kinderogen een oude man. Eigenlijk wás hij met zijn zevenenzeventig jaar ook een heel oude man. Ik zie hem een beetje schuifelend lopen, mager als een plank, schamel gekleed, gebogen en heel breekbaar. Als musicus was hij autodidact, speelde trombone en eigende zich al doende kwaliteiten toe als muziekleraar en dirigent van kleine koren en blaasgezelschappen. Hij oefende in de buitenlucht op zijn trombone en werd daarom ook wel Johannes de Toeteraar genoemd. Harthoorn tork per fiets, en later met de bus langs de Zeeuwse dorpen om daar bij de gegoede burgerij muzieklessen te geven. En zo kwam hij elke vrijdag onze straat ingelopen, de Zandweg in het dorp Kruiningen om aan ons vieren, mijn twee zussen en mijn broer en mij harmoniumles te geven"